به دلیل تعطیلی به دلیل COVID-19، آوریل شاهد بزرگترین کاهش شغل در تاریخ ایالات متحده بود. نرخ بیکاری به 14.7 درصد افزایش یافت و کارفرمایان 20.5 میلیون شغل را کاهش دادند.
این اعداد دلخراش است. اما به همان اندازه که وحشتناک هستند، سختی های کارگران را به طور کامل منعکس نمی کنند. برای اینکه افراد بیکار در نظر گرفته شوند، باید برای کار در دسترس باشند و فعالانه به دنبال کار باشند. با تعطیلی مدارس، کاهش فرصت های شغلی و فاصله گذاری اجتماعی هنجار جدید، بسیاری از کارگران آواره این الزامات را برآورده نمی کنند. در عوض، آنها رسماً نشان می دهند که نیروی کار را ترک کرده اند.
از فوریه تا آوریل، نیروی کار 8 میلیون نفر کاهش یافت. این را به افزایش بیش از 17 میلیون بیکاری اضافه کنید و 25 میلیون آمریکایی دیگر کار نمی کنند. بیش از 61 درصد از آمریکایی ها در ماه فوریه شغل داشتند. در ماه آوریل، تنها 51 درصد این کار را انجام دادند که پایین ترین سطح از زمان شروع رکوردها در سال 1948 است.
علاوه بر این، میلیون ها آمریکایی هنوز شغل دارند اما ساعات کاری خود را کاهش داده اند. از فوریه تا آوریل، تعداد افرادی که به دلایل اقتصادی کار پاره وقت را گزارش کردند، 6.6 میلیون نفر افزایش یافت. این جهش حتی با وجود اینکه کارگران پاره وقت شغل خود را با سرعت بسیار زیاد از دست می دادند اتفاق افتاد. بیکاری در میان افرادی که معمولاً به صورت پاره وقت کار می کنند از 3.7 درصد در فوریه به 24.5 درصد در آوریل رسیده است، در حالی که بیکاری در میان کارگران تمام وقت از 3.5 درصد به 12.9 درصد افزایش یافته است.
آمریکایی ها از همه اقشار از تعطیلی بزرگ رنج می برند. اما آسیب های اشتغال به طور مساوی توزیع نمی شود. همانطور که اغلب در شرایط رکود اتفاق می افتد، کارگران با تحصیلات عالی بهتر از آنهایی که تحصیلات کمتری دارند کار می کنند. در میان کارگران تحصیلکرده دانشگاهی، نرخ بیکاری از 1.9 درصد در فوریه به 8.4 درصد در آوریل افزایش یافت. با این حال، فارغ التحصیلان دبیرستانی بدون مدرک دانشگاهی شاهد افزایش بیکاری از 3.6 درصد به 17.3 درصد بودند.
بیکاری نوجوانان اکنون نزدیک به 32 درصد است که بسیار بیشتر از کارگران مسن تر است. بیکاری در میان کارگران اسپانیایی تبار بیش از کارگران سفیدپوست، سیاهپوست و آسیایی افزایش یافته است. زنان افزایش بیشتری نسبت به مردان داشتند.
ما در زمان های قابل توجهی زندگی می کنیم. ایالات متحده از زمان رکود بزرگ تاکنون بیکاری در این سطوح نداشته است. تنها خبر خوب این است که بسیاری از مشاغل ممکن است موقتی باشند. در واقع، 78 درصد از کارگران بیکار گزارش می دهند که در حال اخراج هستند.
متأسفانه بسیاری از مشاغل برای همیشه از بین خواهند رفت. تا به امروز، سیاست گذاران به درستی بر امدادرسانی به بلایای طبیعی در سطح اقتصاد تمرکز کرده اند. حمایت مالی از خانواده ها و کارفرمایان برای هر بهبودی ضروری است.
همانطور که ما در مسیر بهبودی قدم می گذاریم، سیاست گذاران باید میزان آسیب بلندمدت را ارزیابی کنند و سیاست هایی را در نظر بگیرند که بازگشت به اشتغال کامل را تسریع می کند.
این پست در ابتدا در وبلاگ Urban Wire موسسه Urban ظاهر شد.